Soms wil ik wel schreeuwen, heel hard en heel luid,
maar dat heeft weinig zin en haalt vast niks uit. 

Niemand die mij hoort, hier vanuit het ruim,
starend naar de golven en het deinende schuim.

Ik wil het graag anders, maar hoe weet ik niet. 
Dat gissen en raden, ach ‘t helpt toch geen biet.

Wel dit idee en je moet eerlijk zeggen,
wat denk je ervan als wij een reisje beleggen?

Wees echt niet bang, ik val niet op vrouwen,
mijn grootste geheim zal ik jou toe vertrouwen. 

Maar even serieus, op banen avontuur,
onze volgende job wordt vol passie en vuur.

Dan scheer ik mijn baard en kleur ik mijn haar,
stel je eens voor, ik word Makelaar.

Zo’n yuppig figuur, zo’n bijstere snelle.
Telefoon aan je oor en heel de dag bellen.

Daarover gesproken over huizen en zo,
wat een feest dat het lukte. Echt klasse, chapeau!

Op stand aan de Lineus een subliem goede keuze,
want iets minder dan goed, dat is iets voor kneuzen. 

Groter groeien en wijzer bovendien,
komt niet zonder prijs dat heb ik heus gezien.

Het verlies van je mama nam je gedwee,
maar lieve Laura zij leeft met je mee.

Geloof me als ik je zeg dat ik het kan het weten.
Je kan eeuwen leven, maar ware liefde kan je nooit vergeten. 

Die rijst met je mee en geeft zoveel kracht,
overspoelt je met emotie als je het ‘t minste verwacht.

Over kloppen op de deur dat klonk hier zonet,
we zijn in de haven, want ik hoor de trompet. 

Al die lieve gezichten, ze wachten op mij
en toch best wel gek, want ineens ben ik blij. 

Nog een blik in de spiegel en een knipoog d’r bij.
Ineens hoor ik zijn stem: ‘Klaas, ik sta aan je zij.’